۲۱
شهریور
گاهی باید خندید آن هم سرمستانه تا آن بغض تلخی که گلویت را میفشارد تسکین دهی....
و فراموشی را بر مرور گذشته ترجیح دهی
آن هنگام برایت یک نعمت است
هویتت و هدفت را باتمام قدرت در درونت فریاد زنی
دست هایت را مشت کنی و برتمام ناامیدی هایت ضربه ای مهلک بزنی
مجال تکرار تلخی ها را با قلب وسیعت بگیری و هیچگاه متوقف نشوی
و بیاد آوری که خدایی هست و او هر لحظه هوایت را دارد
حتی اگر پاهایت زخمی باشد و رمقی ندارد این تو هستی که با نیروی امید آن را به تکاپو وامیداری....
میم.میم
